1.กำหนดให้นายจ้างที่ผิดนัดการจ่ายเงินแก่ลูกจ้าง โดยคิดดอกเบี้ยร้อยละ 15 ต่อปี 2.เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงตัวนายจ้าง ต้องได้รับความยินยอมจากลูกจ้างด้วย

3.กำหนดให้ลูกจ้างชายและหญิง หากทำงานในประเภทเดียวกัน มีปริมาณงานและคุณภาพของงานรูปแบบเดียวกัน ต้องได้รับค่าจ้างเท่าเทียมกันโดยไม่แบ่งเพศ

4.กำหนดให้ลูกจ้างมีสิทธิ์ลากิจธุระจำเป็น โดยได้รับค่าจ้างไม่น้อยกว่า 3 วันทำงานต่อปี โดยได้รับค่าจ้าง

5.กำหนดให้ลูกจ้างสามารถลาตรวจครรภ์ ทั้งหมด 90 วัน ก่อนคลอดบุตรได้ โดยได้รับค่าจ้าง 45 วัน

6.กำหนดอัตราค่าชดเชยเพิ่มเติมกรณีที่นายจ้างเลิกจ้าง ซึ่ง พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 กำหนดว่า หากทำงานครบ 10 ปี ให้รับค่าจ้างชดเชย 300 วัน แต่ร่างกฎหมายฉบับปัจจุบันระบุว่า หากทำงานติดต่อกันครบ 20 ปีขึ้นไป ให้รับค่าชดเชยไม่ต่ำกว่าค่าจ้างอัตราสูงที่สุด จำนวน 400 วัน